Shtëpitë janë shtatë dhe të shtata të zbrazëta. Shkrimtarja, sipas Rodrigo Fresán, është “një shkencëtare e arsyeshme, e cila shqyrton njerëz të çmendur apo që seriozisht kanë ndër mend të çmenden”. Dhe gjykimi i shëndoshë, si përherë, është sipërfaqësor.

E shkruar me një prozë elegante dhe joshëse, historia e radhës nga Daniel Silva ju çon mjeshtërisht nga glamuri i San Tropesë, në errësirën e Kazablankës dhe, në fund, në një klimë elektrizuese që do t’ju lërë pa frymë për një kohë të gjatë pasi të keni kthyer faqen e fundit të librit. Ky roman është vlerësuar si një ndër librat më të mirë të vitit.