Sofokliu, poeti i dytë i madh i Greqisë së Lashtë, i cili në qendër të veprës së tij vendosi njeriun përballë vetes, me dobësitë dhe forcën e tij (në dallim nga Eskili që u interesua për fatin e fisit), me fatkeqësitë dhe grackat që i thurte jeta; individin përkundër njerëzve të tjerë, me forcën për të përballuar përndjekjen nga fati, frymëzuar nga ideale të mëdha, nga e vërteta dhe drejtësia.
Ky është vëllimi më i plotë rreth krijimtarisë poetike të poetit më modernist të letrave shqipe, i përgatitur me rastin e 25 vjetorit të vdekjes së tij. Botimi shoqërohet me një hyrje të shkruar nga vetë autori, “Rrëmime mbi poezinë” të cilën e gjeni më poshtë.
Ko përmbledhje e plotë e poezive dhe poemave të Kadaresë, duke ndjekur rendin kronologjik të kohës së krijimeve, jep mundësi për të vërejtur evoluimin në artin, në stilin e autorit; poezitë regjistrojnë çaste të gjalla nga jeta e autorit, sjellin atmosferën e kohës, elemente intimë të biografisë, çaste kohore të së përditshmes, që, duke u shndërruar në poezi, bëhen lëndë e përjetshme.
Çehovi u bë pionieri i teatrit modernist, për të cilin shpesh kritikohej nga kolegët dhe recensentët. Së pari, ai “theu” bazën e themeleve dramatike – konfliktin. Njerëzit jetojnë në shfaqjet e tij. Personazhet në skenë “luajnë” segmentin e tyre të “jetës”, të cilin autori e ka përshkruar, pa bërë “shfaqje teatrale” nga jeta e tij.
Çehovi i donte njerëzit me një dhembshuri në përgjithësi dhe udhëhiqej nga ideali i shkrimtarit humanist për ta parë jetën e mërzitshme monotone e të përsëritshme me dashurinë e një të afërmi.
Ne kete vellim te 6, përkthyer nga Agim Doksani janë te përfshira dramat: Xhaxha Vanja, Tri motrat, Kopshti i vishnjeve, Pulëbardha, Kënga e mjellmës, Ariu, Propozimi, Tragjik pa dashje, Dasma, Jubileu, Dëmi nga duhani, Ivanovi.
Romani “Verbëri”, flet për historinë e një epidemie masive të pashpjegueshme të verbërisë në një qytet të paemërtuar, ku shumica e popullsisë është prekur dhe kjo ka shkaktuar një avari sociale që po avancon me shpejtësi.
Veriti vjen i ribotuar nga shtëpia botuese Living, me nje kapitull të ri: Një thriller i mrekullueshëm nga Colleen Hoover, që ka pasur sukses të jashtëzakonshëm që kur u hodh në qarkullim
Për ta zgjidhur misterin e vetëbesimit, ne do të kthehemi drejt urtësive të lashta dhe filozofëve modernë si Emersoni, Niçe apo Bergsoni. Mendimtarë këta që, shpesh, e qasin çështjen në mënyrë të tërthortë: ata na flasin për besimin kur mendojnë për lirinë, guximin apo veçantinë.
Ky roman është historia e dhimbshme dhe ngashëruese e Aliçes dhe e Matias, si dhe personazheve që i shoqërojnë këta në udhëtimin e tyre. Me një stil të shkruari që përshkohet nga pjekuria dhe qëndrueshmëria befasuese, Paolo Giordano prek me vështrim të qartë e të thellë një temë therëse për sa u takon ndërlikimeve emocionale. Kështu ai u dhuron lexuesve një roman që është në gjendje të të shkundullojë me mënyrën e ndërthurjes së çasteve të tensionit të ashpër e të pamëshirshëm në skenat më të rralla e më emocionuese, mbushur plot dhembshuri të pikëlluar dhe shpresë këmbëngulëse.
Një sagë e jashtëzakonshme plot intriga, dashuri dhe zhvillime të befta, parë nga një këndvështrim i veçantë: ai i shërbyesve të Vilës së Pëlhurave. Kureshtarë, të vëmendshëm, besnikë apo intrigantë, shërbyesit përgjojnë çdo lëvizje të zotërinjve, ua njohin çdo të fshehtë, ëndërrojnë me ta dhe zilepsen pas jetës së tyre farfuritëse.
Vepra kryesore e nobelistes së vitit 2022 në letërsi, Annie Ernaux, romani “Vitet” vjen në shqip. Shpalosur përmes përshkrimit të fotografive dhe drekave të ditëve të pushimit, kjo “autobiografi jopersonale” ndërkall edhe ekzistencën tonë në fluksin e një praktike të padëgjuar të kujtesës, me një gjuhë të mprehtë dhe të stërholluar dhe arrin t’ia dalë që “të shpëtojë” një histori brezash, duke lidhur jetën dhe vdekjen, nën dritën verbuese të bukurisë së botës.
Botimet Living prezantojnë vëllim e parë të Sagës së Kazaletëve “Vitet e pafajësisë”, nga Elizabeth Jane Howard! Kryevepra e radhës, në stilin e Sagës së Forsajtëve, një fenomen dhe sukses mbarëbotëror -Rebecca Radner, “San Francisco Chronicle”
Tereza Boučková ka birësuar dy fëmijë me prejardhje rome, dhe më pas ka lindur fëmijën e saj. Dy fëmijët e adoptuar hynë në jetë, me besimin se dashuria njerëzore por edhe ndjesia e mëmësisë, do të bënin të mundur përballimin e çdo vështirësie.
Mirëpo të dy fëmijët, në adoleshencë fillojnë të shkëputen nga kontrolli i prindërve. Ata fi lluan të bëjnë një jetë pa rregulla, duke shkaktuar dhunë dhe kryer vjedhje, madje edhe brenda shtëpisë së tyre.
Sjellja e tyre shkakton në mënyrë të pashmangshme, një sërë veprimesh dhe reagimesh të pakontrolluara të cilat përshkallëzohen duke përfshirë të gjithë anëtarët e familjes, ku askush nuk mund ti shpëtojë tensionit dhe situatave negative.