Në këtë kryevepër të latino-amerikane dhe të asaj botërore dhe njërin nga romanet më të bukur politikë të shkruar ndonjëherë, Mario Vargas Llosa rrëfen fundin e një regjimi diktatorial dhe lindjen e një demokracie të mundimshme duke i dhënë frymë historike Truhijos dhe viktimave të pafajshme dhe bashkefajtore, të ngecur në orbitën e tyre vdekjeprurese.
Të shkruara gjatë kohës kur Hemingueji ishte në kulmin e fuqisë së tij krijuese, në tregimet e “Fitimtari nuk merr asgjë” shkëlqen vula e talentit të tij të veçantë
Ideja e jetës, kufijtë dhe perspektivat e saj janë rrëfyer në këtë roman përmes kujtimeve. Ky është një libër që të bën të mendosh e kuptosh se si automatizimi i ekzistencës i ka kthyer edhe gjërat më të rëndësishme në jetë si të mirëqena. Dhe personazhit i duhet të humbë kujtesën që të rizbulojë botën! Një roman ku Eko, si kurrë më parë, hyn thellësisht në misterin e shpirtit njerëzor.
Teksa Di Hima heton, na shpaloset përpara syve një mjerim i madh, jo vetëm ekonomik, por edhe shpirtëror. Njerëz që nuk duan të njohin rrënjët e tyre, të shkuarën e tyre; gra që shiten e blihen në pazar për hiçmosgjë, njerëz të kulturës që i kanë duart e lidhura në gjithë atë zallahi, mjekë që përplasen me realitete të paimagjinueshme, njerëz të lirë si banorët e Bregut të Lumit, që prapë mbeten me disa parime brenda për brenda “shthurjes” së tyre.
Isabel Allende rrëfen sërish jetën e një femre guximtare në një roman që përballon me delikatesë të madhe marrëdhëniet njërëzore: miqësitë e pakushtëzuara, historitë e njëmendta të dashurisë si dhe ato më të padukshmet, dashuritë e adoleshencës dhe ato që zgjasin një jetë.
Është Stambolli i viteve ’80, kur Xhemi, një gjimnazist i etur për libra, duhet t’i nxjerrë vetë paratë për të shkuar në universitet, ngaqë i ati, një aktivist i majtë, zhduket shpesh nga jeta e tyre familjare. Djaloshi ynë do të ndjekë pas usta Mahmutin, një mjeshtër i hapjes së puseve me teknika të vjetra, diku në një provincë jo larg prej aty, e që pak vite më vonë do të jetë thjesht një lagje informale e qytetit. Por djaloshi ëndërrimtar, i magjepsur nga rrëfimet e vjetra, nga librat dhe ëndrrat që i sheh nën yje në fushë të hapur ku punon, do të trazohet kur të takojë Flokëkuqen e Ongorenit, një grua gati dyfishi i moshës së tij, pa e ditur se dikur ajo vetë ia kishte rrëmbyer zemrën e të atit në ato rrëmuja politike që ndoqën historinë turke pas grushtit të shtetit. Sikur të mos mjaftojë kjo, ai do ta braktisë dhe do ta lërë në pus ustain e tij të dashur dhe do të jetojë më pas tridhjetë vjet me ndjesinë se e ka vrarë.
“Frymë të vdekura” është konsideruar kryevepra e mijëvjeçarit. Përshkrimi i jetës rurale ruse, tregtia me shpirtërat e vdekur dhe rrënimi i kastave dhe vlerave njerëzore janë therëse, sarkastike deri në dhimbje. Ky libër shënon një kulminacion letrar prandaj rekomandohet gjerësisht edhe si lexim në shkolla dhe universitete .
Ata që kanë lexuar “Lolita” nuk e lënë pa e lexuar edhe kryeveprën e radhës së Vladimir Nabakov, “Ftesë për ndëshkim”. I përkthyer mjeshtrisht nga Myrteza Shini, kjo vepër është një ushtrim leximi dhe shkrimi për ata që e shijojnë letërsinë si nivel i epërm i mendimit njerëzor
Autori bestseller i New York Times-it, Mitch Albom, është një rrëfimtar magjik, që ngjall shpresë përmes rrëfimeve universale të dobësive tona njerëzore, si dhe të kërkimit të vazhdueshëm të kuptimit të jetës. “Gënjeshtra e parë” na tregon se si një tragjedi kolektive mund të përkthehet në plagë individuale, secila prej tyre e thellë dhe e fshehur, të cilat ndikojnë në mënyrë të tërthortë më pas në jetët e qindra mijëra të tjerëve. Albom-i rrëfen se si dëmet dhe dhimbjet nuk mbeten kurrë të izoluara, ato shpërndahen nëpër njerëz e në kohë, për të prekur tinëzisht secilin prej nesh.
Autorja e sages bestseller “Tatiana dhe Aleksandri”, Paullina Simons vjen me nje tjeter roman te ri para lexuesit shqiptar: Gjahtari i tigrave i çon lexuesit nga lartësitë marramendëse të gëzimit në thellësitë e dëshpërimit dhe kjo përsëritet, në një roman të ri të paharrueshëm nga një tregimtare e mrekullueshme.
“Erudit, me vështrim të gjerë dhe humor të thellë… Shembujt letrarë të Eco-s fillojnë nga Dantja te Dumaja, nga Sterne te Spillane. Teksti është emocionues për mendimin, shpesh komik, dhe plot me arsyetime befasuese.” Atlantic Monthly