Ky roman flet për dashurinë dhe martesën e një vajze të re shtatëmbëdhjetëvjeçare, Masheçkës, me Sergej Mihailliçin, një burrë shumë më të madh në moshë, mik prej kohësh i babait të saj të ndjerë. Pas një lidhjeje romantike disi të trazuar, ata martohen bashkë dhe shpërngulen te shtëpia e Mihailliçit.

Një nga veprat më të arrira të Shekspirit.

Në novelat “Mërgimi dhe mbretëria” shpalosen si me magji fërgëllima e shpirtit njerëzor dhe përshkrimi i natyrës, harmonia dhe përkohësia, hijeshia e rruzullimit dhe brenga e muzgut magjiplotë. Thurja e një vepre të këtillë, që do t’i bënte mrekullisht ballë kohës dhe brezave, nga e cila rrëzëllijnë krejt natyrshëm kumte jete, do ta ngjiste mbrujtusin e saj mjeshtëror më 1957, në kreshtën kurorëzuese të Çmimit “Nobel”.

Mbreti i moshuar Lir vendos ta ndajë mbretërinë ndërmjet tri vajzave të tij, duke i caktuar secilës një pjesë, në përpjestim të drejtë me elokuencën e deklaratës së tyre të dashurisë. Hipokritet Gonerila dhe Regana bëjnë deklarata të mëdha dhe shpërblehen për to; Kordelja, bija më e vogël, e cila e do me të vërtetë Lirin, nuk pranon të flasë në mënyrë të pasinqertë për të vërtetuar dashurinë e vet dhe asaj i hiqet trashëgimia.

Tema themelore e prozës së tij tepër të saktë nga ana gjuhësore është lufta pa rrugëdalje e individit nga një qenie mistike të pandryshueshme kundër forcave të fshehta anonime të kudondodhura, armiqësore ndaj tij. Kjo situatë bëhet edhe më e qartë para frikës së ekzistencës që buron nga realiteti i përditshëm si te Metamorfoza, tmerrit të panjohur e të mistershëm, para një mekanizmi shtetëror autoritar të pashpirt.