Duke lexuar “Prillin e thyer” kuptohet lehtësisht përse dhe me çfarë force Ismail Kadare është pasionuar për tragjedinë dhe për dy përfaqësuesit më të shquar të saj, Shekspirin dhe Eskilin.

Një udhëtim i vërtetë, edhe pse i pabesueshëm në një nga kulturat më të izoluara të botës… Pasi fillon ta lexosh këtë libër, nuk mund ta lëshosh nga dora, kërkon të lexosh edhe një faqe më shumë, pastaj edhe një kapitull tjetër, derisa t’i shkosh në fund kësaj ëndrre të frikshme arabe.

Ky libër I dedikohet Amalës, një vajze të vogël që njohu veç frikë e terror nga duart e babait të saj të dhunshëm saudit.

Poezi tashmë në kulminacionin e artit “dritëroian”, poezi mbi jetën e vdekjen, gëzimin e trishtimin, ndjenjën dhe erosin, natyrën dhe qytetërimin, rininë e pleqërinë. Filozofia e mbrujtur aq mrekullisht dhe aq natyrshëm me mençurinë e thukët të popullit, me artin e madh të Dritëroit shprehur në vargje të mahnitshme. Ironia dhe sarkazma, nënsqeshja dhe buzëqeshja si rrallëherë e si rrallë në botime të mëparshme. I madhi Dritëro, na befason.