Vetmia e numrave prim

Aliçja është shtatë vjeçe dhe e urren shkollën e skive, por i ati e detyron të shkojë. Është një ditë me mjegull të dendur, ajo ka ftohtë dhe qumështi që ka pirë për mëngjes i rëndon në stomak. Lart, në vendndalimin e teleferikut, ajo ndahet nga shokët dhe, e fshehur në borë, urinon në mbathje. Nga turpi që ndien, vendos të zbresë e vetme në luginë, por përfundon jashtë pistës dhe thyen njërën këmbë. Mbetet vetëm, e paaftë, rënë në fund të një hendeku të mbushur me borë, duke pyetur veten nëse ujqit sillen rrotull edhe në dimër. Matia është një çunak inteligjent me një binjake të metë nga mendja, Mikelën. Prania e vazhdueshme e së motrës e bën Matian të ndihet i poshtëruar para bashkëmoshatarëve të tij. Kësisoj, kur një shok i klasës i fton për herë të parë në një festë ditëlindjeje, Matia vendos ta lërë Mikelën në park, duke i premtuar se do të kthehej shpejt tek ajo. Këto dy episode të fillimit, me pasojat e tyre të pariparueshme, janë damka të vulosura me zjarr në jetën e Aliçes dhe të Matias gjatë periudhës së adoleshencës, rinisë e pastaj edhe të pjekurisë. Ekzistencat e tyre, kaq thellësisht të shënjuara, do të kryqëzohen me njëra- tjetrën dhe dy protagonistët do të zbulojnë se janë të lidhur ngushtë midis tyre e në të njëjtën kohë krejtësisht të ndarë. Si ata numrat e veçantë, që matematikanët i quajnë numrat prim.