Qielli s’ka preferenca

Mbështetur në thënien e fuqishme popullore se Zoti nuk ka radhë, nuk preferon askënd dhe ndërkohë i ka të gjithë bijtë e tij qeniet njerëzore, ashtu si gjithë frymorët dhe gjallesat. Por mbi këto thënie ngrihet vetë autori, me subjektin që ndërton dhe me zhvillimin e ngjarjeve. Përshkrimi i personazheve, bota e tyre e gjerë gjer në pakufi, temporitmi, gjuha, dialogët e veçantë, intensiteti i ngjarjeve, shkëlqimi psikologjik i personazheve kryesorë etj., janë pikat më të nxehta të këtij romani. Dhe më në fund është dashuria si një fenomen përfshirës i botës remarkiane që të nxit për të qenë i ditës, i mirinformuar, i qartë, i dashur dhe me ndjenjë. Ky është një roman krejtësisht rinor, i transferuar në kohë në vitet ’50, por i njëjtësuar në kohë me vitet 2010.