Një hyrje e guximshme në hapësirën letrare, romani i Kawakamit tregohet nëpërmjet zërit të një nxënësi 14 vjeçar që pareshtur torturohet pse ka një sy çakërr. Ai nuk zgjedh të rezistojë, por të vuajë në një dorëzim të plotë. I vetmi njeri që e kupton çfarë po kalon është një shoqe klase e cila vuan po njëlloj si ai.

Këto portretizime të rralla e realiste të bullizimit barazpeshohen me teksturën e shfaqjes së debateve filozofike e fetare lidhur me shqetësimin e dhunës ndaj së cilës të dobëtit janë subjekt.