Letra e parë mbërriti ditën që u varros im shoq, Ishte me vulë postare nga burgu shtetëror dhe përmbante një fjali të vetme.
Do të pres përgjithmonë, në qofsha i detyruar.
Ishte nënshkruar nga Dantja, një burrë që nuk e njihja
Thjesht nga kureshtja, i shkrova përsëri, për ta pyetur se çfarë po priste saktësisht.
Përgjigjja e tij?
Ty.
I thashë burrit misterioz se kishte gjetur vajzën e gabuar. Nuk ishte dakord.
I thashë se nuk ishim takuar kurrë, por ai ma ktheu se gabohesha.
Vazhduam kështu, duke shkëmbyer çdo javë letra që bëheshin gjithnjë e më intime.
Pastaj një ditë, letrat u ndalën. Kur e mora vesh pse, ishte tepër vonë.
Dantja ndodhej në pragun im.
Dhe asgjë në botë nuk mund të më kishte përgatitur për atë që ndodhi më pas.
Komente
Nuk ka ende komente