Një minutë urti

Mësuesi i këtyre tregimeve nuk është një person i vetëm. Është një guru induist, një roshi xen, një i urtë taoist, një rabi hebre, një murg i krishterë, një mistik sufi. Është Lao Tzu dhe Sokrati, Buda dhe Jezusi, Zarathustra dhe Muhameti. Mësimi i tij gjendet në shekullin e VII para Krishtit dhe në shekullin e XX pas Krishtit. Urtia e tij i perket si lindjes dhe perëndimit. A kanë vërtetë rëndësi ngjarjet e mëparshme historike? Gjithsesi, historia është kujtesa e paraqitjve, jo e realitetit; e mësimeve, jo e heshtjes. Do të duhet vetëm një minut për të lexuar çdonjërin nga anektodat që vijojnë. Ndoshta gjuha e mësuesit do t’ju duket e çuditshme, nervozuese, biles dhe e pakuptueshme. Mjerisht ky nuk është një libër i lehtë! Është shkruar jo për të mësuar por për tu vetëdijësuar. Fshehur në faqet e tij (jo ne fjalët e shtypura, as në tregimet, por në frymën e tij, në gjendjen e tij shpirtërore, në atmosferën e tij) gjendet një urti që nuk mund të percillet në gjuhën njerëzore. Duke lexuar faqet e shkruara dhe duke kërkuar për të hulumtuar fjalët enigmatike të mësuesit mund te ndodhë te ndesheni pa vetëdije në mësimin e heshtur që fshihet ne libër dhe të rizgjoheni…dhe të ndryshoni. Kjo është urtia: te ndryshohesh pa më të voglin mundim nga ana jote, e beson ose jo, thjeshtësisht duke u vetëdijësuar në realitetin që nuk është fjalë, që është larg përkufizimit me fjalë. Nëse do jeni aq me fat që të vetëdijësoheni në këtë mënyrë, do të kuptoni se pse gjuha më e bukur është ajo e pafolur, veprimi më i bukur është ai i pakryer dhe ndryshimi më i bukur është ai i që se pret.