Ky roman është ndërtuar mbi stilin narrativ në vetën e tretë dhe është pasuruar me një përdorim të fuqishëm të ligjëratës së drejtë, duke iu përqasur artit dramatik. Personazhet e ndryshme nuk i paraqiten lexuesit si role të interpretuara në një skenë, thjesht për t’u vëzhguar dhe në fund për t’u gjykuar nga publiku ose lexuesi, por si persona realë që hapen përmes dialogut dhe shfaqin shpirtrat e tyre, duke folur për situata që kërkojnë ndryshim, ose një element kompromisi dhe gjithçka tjetër që i shoqëron ato.

Personazhe të ndryshme futen në kuadrin e rrëfi mit, duke përshtatur jetët e tyre, duke gjetur vendin e vet në tablonë e plotë derisa autori t’i drejtojë për në fazën përfundimtare.