Net të bardha

… ja, tashmë edhe libri i marrë pa qëllim dhe rastësisht, i bie nga duart ëndërrimtarit tim, pa mbërritur as edhe gjer te faqja e tretë. Imagjinata e tij përsëri u kurdis, u ngacmua, dhe papritur përsëri një botë e re, një jetë e re magjepëse shkëlqeu para tij në një perspektivë të shkëlqyeshme. Një ëndërr e re – një lumturi e re! Një mënyrë e re e helmit të holluar që zgjon epshet! Oh, ç’kërkon ai në jetën tonë reale! Në shikimin e tij joshës, ne të dy, Nastjenka, jetojmë aq plogët, aq ngadalë, aq ngathët; sipas shikimit të tij, ne të gjithë jemi aq të pakënaqur me fatin tonë, aq të lodhur me jetën tonë! Dhe në të vërtetë, shikoni, a s’është kështu, si me shikim të parë, gjithçka midis nesh e ftohtë, e zymtë si e vrazhdë… “Të shkretët”, mendon lexuesi im.