Duar të ndyra

“Sa e ruan pastërtinë tënde, djalosh!. Sa frikë ke të ndyesh duart mirë pra, qëndro i pastër! E kujt i duhet kjo dhe ç’tu desh që erdhe midis nesh? Pastërtia është ide e fakirëve dhe e murgjërve. Ju intelektualët, anarkistët borgjezë, nxirrni shkaqe për të mos bërë asgjë. Për të mos bërë asgjë, për të qëndruar mënjanë, pa luajtur gishtin, me duart ngjitur pas trupit, veshur me doreza. Duart e mia janë të ndyra deri në bërryi. I kam zhytur në mut dhe në gjak”