Shkurtësia e jetës

“Shkurtësia e jetës” është një ese morale e shkruar nga filozofi stoik romak Seneka në vitin 49 të erës sonë. Është hartuar në formën e një letre, të cilën Seneka ia drejton vjehrrit të tij, Paolinos. Autori vë në dukje se njerëzit e shpërdorojnë pjesën më të madhe të kohës me aktivitete të pakuptimta. Nga njëra anë, natyra i jep njeriut kohë të mjaftueshme për të realizuar gjëra të rëndësishme.

Nga ana tjetër, njeriu duhet ta shfrytëzojë atë në mënyrën e duhur. Seneka thotë se “vetëm ata që i kushtohen filozofisë, janë vërtet të gjallë. Jo vetëm që kanë kontroll mbi jetëgjatësinë e tyre, por i bashkëngjisin çdo epokë ekzistencës së tyre. Nëse me fuqinë dhe madhështinë e mendjes arrijmë të kapërcejmë kufijtë e ngushtë të dobësisë njerëzore, e gjatë do të jetë koha për të jetuar”. Seneka i inkurajon lexuesit të jetojnë në të tashmen dhe të përshtaten me një jetë kuptimplotë – në harmoni me natyrën. Vetëm në këtë mënyrë, njeriu mund të çlirohet nga e kaluara dhe e ardhmja dhe, duke i dhënë kuptim momentit, arrin lumturi në jetë.