I njohur te lexuesi shqiptar me poemat, poezitë, dramat, romanet, novelat, tregimet e përrallat e tij, Aleksandër Pushkin konsiderohet më i madhi poet rus njëkohësisht themelues i letërsisë moderne ruse. Drama, romanca e satira janë të ndërthurura e gërshetuara gjithnjë mjeshtërisht në veprën e tij, të ndërlidhura gjithaq me letërsinë e jetën ruse.

Jeta e tij u shua dhe që nga ajo kohë ka kaluar pothuajse një shekull. Krijimet e tij, dikur të ngritura në qiell nga gjithë bota, tani i ka mbuluar harresa; kanë mbetur disa vjersha të pavyshkura, disa strofa të pavdekshme prej “Çajld Haroldit” dhe “Don Zhuanit”, por edhe ato janë ngurtësuar nën mbulesën e lavdisë dhe të nderimit. 

E paemërtueshmja është një novelë e vitit 1953 dhe pjesa e tretë e trilogjisë së Beket-it. Ashtu si Dante që ecën nga rrethi në rreth për të arritur në Ferrin apo Parajsën e tij, edhe Samuel Beket vendos secilin në një rreth të shquar mirë, tre protagonistët kryesorë të romaneve të trilogjisë së tij: “Molloy”, “Malone vdes” dhe “E Paemërtueshmja”, me qëllim që ata të arrijnë, mbase, hiçin të cilin e dëshirojnë.

Sofokliu e mori komplotin e tragjedisë së tij nga cikli i miteve teban, shumë i popullarizuar në mesin e dramaturgëve athinas; por bashkë me të imazhi i heroit kryesor, Edipit, shtyu në plan të dytë të gjithë historinë fatale të fatkeqësive të familjes Labdakid. Zakonisht tragjedia “Edipi mbret” klasifikohet si një dramë analitike, pasi i gjithë veprimi i saj bazohet në një analizë të ngjarjeve që lidhen me të kaluarën e heroit dhe të lidhura drejtpërdrejt me të tashmen dhe të ardhmen e tij.

Për dymijë vite, rrëfimi epik i arratisjes së Eneas nga Troja, marrëdhënies fatkeqe të dashurisë me Didon, zbritjes së tij në botën e nëndheshme dhe historisë gjakatare pas ngritjes së Romës, ka elektrizuar audiencat në mbarë botën.

Epi i Gilgameshit është një poemë epike nga Mesopotamia e lashtë. Daton që nga Dinastia e Tretë e Ur-it (rr. 2100 p.e.s), dhe është konsideruar shpesh si vepra e parë e madhe e letërsisë.